Ang Maluwalhating Quran

10 Panimula para sa pagtanggap ng mga gantimpala o kaparusahan na nakamit ng mga aksyon sa panahon ng buhay ng isang tao. Ang mga ito ay ang anyo ng walang hanggang paraiso o walang hanggang impiyerno. Ang layunin ng Quran ay upang malaman ng tao ang katotohanan na ito. Ito ang tema ng banal na Aklat na ito, na naglilingkod upang gabayan ang tao sa pamamagitan ng kanyang buong paglalakbay sa buhay at sa buhay pagkatapos ng kamatayan. Masasabi natin na ang tao ay isang palahanap sa kapanganakan. Ang mga tanong na ito ay nakakatakot sa isip ng lahat: Sino ako? Ano ang layunin ng aking buhay? Ano ang katotohanan ng buhay at kamatayan? Ano ang sikreto ng tagumpay at pagkabigo ng tao? At iba pa Ayon sa Quran, ang sagot sa mga tanong na ito ay ang kasalukuyang mundo ay ang pagsubok na lupa at ang anumang tao ay pinagkalooban sa panahon ng kanyang bago ang kamatayan ay bahagi ng lahat ng pagsubok. Ang Kabilang Buhay ay ang lugar kung saan ang resulta ng pagsusulit ay gagawin ng Makapangyarihan at ang sinumang tao na natatanggap sa buhay pagkatapos ng kamatayan, sa pamamagitan ng gantimpala o kaparusahan, ay magkatulad sa kanyang mga gawa sa mundong ito. Ang sikreto ng tagumpay ng tao sa buhay na ito ay upang maunawaan ang plano ng paglikha ng Diyos at upang masiayos ang kanyang pamumuhay na naayon. Isang Aklat ng Dakilang Paalaala Ang Quran ay isang aklat ng banal na paalala. Ang isang kumbinasyon ng mga aralin at paalaala, ito ay mas naaangkop

Panimula 11 na tinatawag na isang libro ng karunungan. Hindi sinusunod ng Quran ang huwarang tradisyonal na didaktikong aklat. Sa katunayan, kapag ang pangkaraniwang mambabasa ay nakakuha ng Quran, lumilitaw sa kanya na maging isang koleksyon ng mga pira-piraso na pahayag. Tila ang pakiramdam na ito ay hindi tunay. Ngunit ang kaayusan ng Koran ay hindi dahil sa anumang pagkukulang, kundi sa halip ay sumusunod sa Quranikong plano ng pagpapanatili ng orihinal na anyo upang matupad ang layunin nito na maihatid ang mensahe ng katotohanan sa mambabasa na maaaring, sa kanyang mga pangyayari sa mga banal na kasulatan, basahin lamang ang isang pahina, isang taludtod o isang linya sa isang pagkakataon. Isang mahalagang aspeto ng Quran na ito ay isang paalala ng mga pagpapalang ipinagkaloob ng Kataas-taasang Tagapagbigay. Ang pinakamahalaga sa mga ito ay ang pambihirang katangian kung saan pinagkalooban ng Allah (ang Diyos) ang tao nang nilikha Niya siya. Ang isa pang mahusay na pagpapala ay nang pinatira siya sa lupa, isang planeta kung saan umiiral ang lahat ng uri ng mga sistema ng suporta para sa kanyang kapakinabangan. Ang layunin ng Quran ay upang tiyakin na, habang tinatangkilik ang mga pagpapalang ito ng kalikasan, ang tao ay panatilihin ang kanyang Tagapagbigay sa isip: dapat niyang kilalanin ang kagandahan ng kanyang Tagapaglikha. Sa paggawa nito ang taong iyon ay makakapasok sa walang hanggang paraiso; hindi pinapansin ang kanyang Tagapagbigay, sa kabilang banda, ay dadalhin ang tao diretso sa impiyerno. Ang Quran ay talagang isang paalala ng katotohanang hindi maiiwasan.

12 Panimula Ang Panloob na Diwa at Katuparan ng Allah (ang Diyos) Ang isang mahalagang katangian ng Quran ay nagbibigay lamang sa atin ng mga pangunahing, mahahalagang prinsipyo, na madalas na nag-uudyok sa pag-ulit upang bigyang-diin ang mga ito. Sa kabaligtaran, ang mga dipangunahing kaalaman, o mga bagay na may kaugnayan lamang sa anyo, ay bumubuo lamang ng isang hindi mabilang na bahagi ng mga banal na kasulatan. Ito ay kasuwato ng Quranikong pamamaraan, ang kahalagahan ng anyo ay ganap na pangalawa lamang. Sa Quran, tanging ang mga tuntuning iyon ay mahalaga na bilang pangunahing mga alituntunin. Ang aspeto ng Quran ay napakalinaw na ang mambabasa nito ay hindi maaaring pahalagahan ito. Sa katotohanan ang panloob na espiritu ang pinakamahalaga sa pagtatayo ng personalidad ng Islam. Kapag nabuo ang panloob na espiritu, ang tamang anyo ay natural na maganap. Subalit ang anyo sa kanyang sarili ay hindi maaaring gumawa ng panloob na diwa. Iyon ay kung bakit ang layunin ng Quran ay upang simulan at dalhin sa katuparan ng isang intelektuwal ang ganap na pagbabago sa loob ng tao. Ang pagpapahayag na ginamit ng Quran para sa intelektuwal na may ganap na pagbabago ay ma’rifah (pagsasakatuparan ng katotohanan) (5:83). Ang Koran ay nagpapahiwatig ng kahalagahan ng pagtuklas ng katotohanan ng tao sa antas ng pagsasakatuparan. Ang tunay na pananampalataya sa Diyos ay ang nakamit ng isang tao sa gayong antas. Kung walang pagkaunawa, walang pananampalataya.

Panimula 13 Ang Salita ng Allah (ang Diyos) Kapag binabasa mo ang Quran, lagi mong masusumpungan ito na nagsasabi na ito ay salita ng Diyos. Ito ay tila isang payak na katotohanan. Ngunit kapag nakita sa konteksto, ito ay isang pambihirang pahayag. Maraming mga libro sa mundo na pinaniniwalaan na sagrado. Ngunit, maliban sa Quran, wala kaming nakikitang anumang relihiyosong aklat na sa gayon ay nagpapakilos bilang salita ng Diyos. Ang ganitong uri ng pahayag, na lumalabas nang katangitangi sa Quran, ay nagbibigay ng punto ng pag-alis sa mambabasa. Pagkatapos ay tinuturuan niya ito bilang isang pambihirang aklat, sa halip na isang karaniwang aklat na isinulat ng mga tao. Nakita natin ang mga paulit-ulit sa mga pahayag ng Quran na nagsalita nang higit pa o mas kaunti tulad ng mga sumusunod, ‘O tao, ang iyong Panginoon, na tumutugon sa iyo. Makinig sa Kanyang mga salita at sundin Siya. ‘Kahit na ang istilo ng ganitong pananalita ay lubos na pambihira. Ang ganitong uri ng tuwirang banal na panawagan ay wala sa anumang iba pang aklat. Nag-iiwan ito ng pangmatagalang impresyon sa tao. Nararamdaman niya na ang kanyang Panginoon ay tuwirang tinutugunan siya. Ang pakiramdam na ito ay pumipilit sa tao na kunin ang mga pahayag ng Quran na may matinding kabigatan, sa halip na ituring ang mga ito tulad ng araw-araw na pahayag sa isang ordinaryong aklat. Ang estilo ng pagtitipon ng Quran ay natatangi din. Ang mga aklat na isinulat ng mga tao ay karaniwang may mga materyal na inayos ayon sa pagkakasunud-sunod mula sa A hanggang Z, ayon sa paksa.

14 Panimula Ngunit ang Quran ay hindi sumusunod sa isang disensyo ng ganitong uri, upang ang karaniwang tao ay lumilitaw na kulang sa pagkakasunud-sunod. Gayunpaman, sa pagtingin sa katotohanan, ito ay lumilitaw bilang isang lubos na maliwanag at maayos na libro, at medyo marilag sa estilo ng pagsulat nito. Habang nagbabasa ng Quran, nararamdaman namin na ang manunulat nito ay nasa isang napakataas na pedestal mula sa kung saan Siya ay tumitingin at tinutugunan ang buong sangkatauhan, na kung saan ay ang Kanyang espesyal na pagpapaalala. Ang panawagan na ito ay nakatuon sa iba’t ibang grupo ng mga tao, habang tinatalian ang lahat ng ito. Ang isang espesyal na aspeto ng Quran ay sa anumang sandali ang mambabasa nito ay maaaring kumonsulta sa Tapagsulat nito, ilagay ang kanyang mga tanong at tumanggap ng mga sagot, para sa Tagapagsulat ng Quran ay ang Allah (ang Diyos) mismo. Siya ay isang buhay na Diyos. Bilang Manlilikha ng Tao, tuwirang naririnig Niya at sinasagot ang tawag ng tao. Ang Mapayapang pakikipagbakang Ideolohikal Ang mga ipinakilala sa Quran lamang sa pamamagitan ng media, sa pangkalahatan ay may impresyon na ang Quran ay isang aklat ng jihad, at ang jihad sa kanila ay isang pagtatangka upang makamit ang layunin ng isang tao sa pamamagitan ng karahasan. Ngunit ang ideyang ito ay batay sa hindi pagkaunawa. Ang sinuman na bumabasa ng Quran para sa kanyang sarili ay madaling pahalagahan na ang mensahe nito ay walang kinalaman sa karahasan. Ang Quran ay, mula sa umpisa hanggang katapusan, isang aklat na nagpapahayag ng kapayapaan at walang anumang mukha

Panimula 15 ng karahasan. Totoo na ang jihad ay isa sa mga aral ng Quran. Ngunit ang jihad, na kinuha sa wastong kahulugan nito, ang pangalan ng mapayapang pakikibaka sa halip na anumang uri ng marahas na pagkilos. Ang Quranikong konsepto ng jihad ay ipinahayag sa sumusunod na taludtod, ‘Gumawa ng mas malaki na jihad (masigasig na nagsusumikap) sa tulong ng Koran na ito’ (25:52). Maliwanag, ang Quran ay hindi isang sandata, ngunit isang libro na nagbibigay sa amin ng isang pagpapakilala sa banal na ideolohiya ng mapayapang pakikibaka. Ang pamamaraan ng ganitong pakikibaka, alinsunod sa Quran, ay ‘magsalita sa kanila ng isang salita upang maabot ang kanilang kaluluwa’ (4:63). Kaya, ang nais na paraan, na tumutukoy sa Quran, ay isa na gumagalaw sa puso at isip ng tao. Iyon ay, sa pagtugon sa mga isip ng mga tao, natutugunan nila ito, kumbinsido sila sa katunayan ng Quran at, sa maikling salita, ay nagdudulot ng isang intelektuwal na pakikipagbaka sa loob ng mga ito. Ito ang misyon ng Quran. At ang misyong ito ay maisasagawa lamang sa pamamagitan ng mga makatuwirang argumento. Ang target na ito ay hindi maaaring makamit sa pamamagitan ng karahasan o armadong pagkilos. Ito ay totoo na mayroong ilang mga talata sa Quran, na nagdudulot ng mga kautusan na katulad ng mga sumusunod, ‘Patayin sila kung saan mo makikita ang mga ito’ (2: 191). Sa pagtukoy sa mga naturang talata, may ilan na nagtatangkang magbigay ng impresyon na ang Islam ay isang relihiyon ng digmaan at karahasan. Ito ay ganap na hindi totoo. Ang mga naturang talata ay may kaugnayan sa isang limitadong kahulugan, sa mga may unilateral na

16 Panimula sinalakay ang mga Muslim. Ang taludtod sa itaas ay hindi nagpapahiwatig ng pangkalahatang utos ng Islam. Ang katotohanan ng bagay na ito ang Koran ay hindi ipinahayag sa kumpletong anyo na kung saan ito ay umiiral ngayon. Ito ay ipinahayag paminsan-minsan, ayon sa mga pangyayari, sa loob ng isang oras na dumangkal ng 23 taon. Kung ito ay nahahati sa mga taon ng digmaan at kapayapaan, ang panahon ng kapayapaan ay umabot sa 20 taon, samantalang ang estado ng digmaan ay umabot lamang sa 3 taon. Ang mga paghahayag sa loob ng 20 taon na ito ay ang mapayapang aral ng Islam na ipinahahayag sa mga talata tungkol sa pagsasakatuparan ng Diyos, pagsamba, moralidad, katarungan, atbp. Ang dibisyon ng mga utos sa iba’t ibang kategorya ay isang likas na iisa at matatagpuan sa lahat ng mga aklat sa relihiyon. Halimbawa, ang Gita, ang banal na aklat ng mga Hindus, ay tumutukoy sa karunungan at moral na mga halaga. Ngunit kasama dito ang payo ni Krishna kay Arjuna, na naghihikayat sa kanya na lumaban (Bhagavad Gita, 3:30). Hindi ito nangangahulugan na ang mga mananampalataya sa Gita ay dapat maglunsad ng digmaan sa lahat ng oras. Mahatma Gandhi, pagkatapos ng lahat, nagmula sa kanyang pilosopiya ng di-karahasan mula sa parehong Gita. Ang pagpapayo upang makipaglaban sa Gita ay nalalapat lamang sa mga pambihirang mga kaso kung saan ang mga sitwasyon ay walang anumang pagpipilian. Ngunit para sa pangkalahatang pang-araw-araw na pag-iral ay nagbibigay ito ng parehong mapayapang mga utos na nakuha mula dito kay Mahatma Gandhi.

Panimula 17 Katulad nito, sinabi ni Jesu-Kristo, ‘Huwag isipin na dumating ako upang magdala ng kapayapaan sa Lupa. Hindi ako naparito upang magdala ng kapayapaan, kundi isang tabak. ‘(Mateo, 10:34). Hindi tama na ipagpalagay na ang relihiyon na ipinangaral ni Cristo ay isa sa digmaan at karahasan, sapagkat ang mga pananalitang ito ay nauugnay lamang sa mga partikular na okasyon. Hangga’t ang pangkalahatang buhay ay pinaguusapan, itinuro ni Cristo ang mapayapang mga halaga, tulad ng pagbubuo ng isang mabuting katangian, pagmamahal sa isa’t isa, pagtulong sa mahihirap at nangangailangan, atbp. Ito ay kapareho rin ang Koran. Nang umalis ang Propeta Muhammad mula sa Makkah patungo sa Madinah, ang mga tribong mananamba sa dios-diosan ay agresibo sa kanya. Ngunit laging iniiwasan ng Propeta ang kanilang mga pagatake sa pamamagitan ng paggamit ng pasensya at diskarte ng pag-iwas. Gayunpaman sa ilang mga okasyon walang iba pang mga pagpipilian na umiiral, iligtas na ng pagtatanggol. Samakatuwid, kailangan niyang labanan ang ilang mga okasyon. Ito ang mga kalagayang nito, na nangyayari sa mga paghahayag na may kaugnayan sa digmaan. Ang mga utos na ito, na partikular sa ilang mga pangyayari, ay walang pangkalahatang aplikasyon. Hindi nila sinadya na maging wasto para sa lahat ng oras na darating. Iyon ang dahilan kung bakit; ang permanenteng kalagayan ng Propeta ay tinatawag na isang “awa para sa lahat ng sangkatauhan.” (21: 107)

18 Panimula Ang Islam ay isang relihiyon ng kapayapaan sa lubos na kahulugan ng salita. Ang Koran ay tinatawag na ‘daan ng kapayapaan’ (5:16). Inilalarawan nito ang pagkakasundo bilang ang pinakamagaling na patakaran (4: 128), at sinabi na kinasusuklaman ng Allah (ang Diyos) ang anumang kaguluhan ng kapayapaan (2: 205). Maaari naming sabihin na ito ay hindi eksaherasyon upang sabihin na Islam at karahasan ay nagkakasalungatan sa bawat isa. Ang Aklat ng Pagpapahayag Ang Quran ay isang aklat ng Diyos na ipinahayag kay Propeta Muhammad. Hindi ito dumating sa kanya sa anyo ng isang kumpletong libro, ngunit sa mga bahagi sa loob ng isang panahon na umabot ng 23 taon. Ang unang bahagi ay ipinahayag sa 610 AD, nang si Propeta Muhammad ay nasa Makkah. Kasunod, ang iba’t ibang mga bahagi ay patuloy na inihayag nang regular, ang huling bahagi na inihayag sa taong 632, nang ang Propeta ay nasa Madinah. Mayroong 114 kabanata sa Quran, parehong mahaba at maikli. Ang bilang ng mga talata ay umabot sa 6600. Upang matugunan ang mga pangangailangan ng pagbigkas, ang Quran ay nahahati sa 30 bahagi. Ang mga bahagi na ito sa wakas ay itinakda sa ilalim ng patnubay ng Anghel Gabriel, sa pamamagitan ng kung saan inihayag ng Allah (ang Diyos) ang Quran. Nang ang Quran ay nahayag sa unang isang-kapat ng ika-7 siglo, ang papel ay naimbento na. Ang papel na ito, na kilala bilang papyrus, ay ginawa sa pamamagitan ng kamay mula sa mga hibla ng ilang mga puno. Sa tuwing ang

Panimula 19 anumang bahagi ng Quran ay ipinahayag, ito ay isinulat sa papiro, o sa Arabic, qirtas (6: 7). Sa prosesong ito, ang mga tao ay nakatuon sa mga talata sa pamamagitan ng memorya, ang Quran ay ang tanging panitikan ng Islam na binigkas sa panalangin, pati na rin ang binabasa para sa mga layunin ng da’wah. Sa ganitong paraan, patuloy na isinasaulo ang Quran ng sabay-sabay at isinusulat din. Ang pamamaraan ng pangangalaga na ito ay nagpatuloy sa panahon ng buhay ng Propeta Muhammad. Sa ganitong paraan, ang Quran ay napanatili sa panahon ng buhay ng Propeta. Ang pangatlong caliph, ‘Uthman ibn’ Affan, ay may maraming kopya na inihanda. Ipinadala niya ang mga ito sa iba’t ibang lungsod, kung saan sila ay pinananatili sa mga dakilang moske. Ang mga tao ay hindi lamang binigkas mula sa mga kopya, kundi naghanda rin ng higit pang mga kopya mula sa kanila. Ang pagsusulat ng Quran sa pamamagitan ng kamay ay nagpatuloy hanggang sa ang imprenta ay naimbento at ang papel ay nagsimulang gawing isang malaking sukat, salamat sa rebolusyong pang-industriya. Pagkatapos, ang Quran ay nagsimula na ipalimbag. Ang mga paraan ng pagpi-print ay nagpatuloy sa pagpapabuti at kaya napabuti ang pagprint ng Quran. Ngayon ang mga naka-print na kopya ng Quran ay naging karaniwan na maaari silang matagpuan sa bawat bahay, moske, library at tindahan ng libro. Ngayon ang sinuman ay maaaring makahanap ng isang magandang kopya ng Quran, saan man siya naroon o maging saan mang bahagi ng mundo.

20 Panimula Paano Basahin ang Quran Sinasabi ng Quran, ‘Basahin ang Quran nang dahan-dahan at malinaw.’ (73: 4) Nangangahulugan ito na ‘basahin ang Quran sa mabagal, sinukat na mga tono ng ritmo’. Iyon ay ‘binabasa, nagbabayad ng buong pansin sa pag-import ng nilalaman’. Kapag nabasa na tulad nito, ang isang dalawangparaan na proseso sa pagitan ng Quran at ang mambabasa nito ay nagaganap. Para sa kanya, ang Quran ay isang pahayag o pagsasalita ng Allah (ang Diyos) at sinimulan ng kanyang puso ang pagsagot sa pahayag na ito sa bawat talata. Sa Koran kung saan mayroong anumang pagbanggit sa kamahalan ng Diyos, ang buong pag-iral ng mambabasa ay malakas na naapektuhan ng pagsasakatuparan ng Kanyang kadakilaan. Kapag ang mga biyaya ng Diyos ay binanggit sa Quran, ang puso ng mambabasa ay umaapaw na may pasasalamat; kapag ang paghihiganti ng Diyos ay inilarawan sa Quran, nanginginig ang bumabasa sa pagbabasa nito; kapag ang isang utos ay inilagay sa Quran, ang pakiramdam ay nagiging matindi sa mambabasa na siya ay dapat maging masunurin sa paksa ng kanyang Panginoon sa pamamagitan ng pagsasagawa ng utos na iyon. skhan@goodwordbooks.com

21 Surah 1 Al-Fatiha Ang Panimula 1 Sa Ngalan ni Allah, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaawain. 2 Luwalhatiin si Allah, ang Tagapanustos at Tagapagtangkilik ng lahat ng mga nilalang. 3 Ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaawain. 4 Ang Panginoon (o Hukom) sa Araw ng Paghatol. 5 Kayo lamang ang aming sinasamba, at Kayo lamang ang aming hinihingan ng kalinga. 6 Inyong patnubayan kami sa Matuwid na Landas, 7 Sa landas ng mga ginawaran Ninyo ng Inyong mga biyaya at hindi sa landas na umaani ng Inyong pagkapoot, gayundin naman ay hindi sa landas ng mga napaligaw sa patnubay. Surah 2 Al-Baqarah Ang Baka Sa Ngalan ni Allah, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaawain. 1 Alif, Lam, Mim (mga titik A, La, Ma). 2 Ito ang Aklat (Qur’an), naririto ang tunay na patnubay na walang alinlangan sa mga may pangangamba kay Allah. 3 Na nananalig sa Al-Ghaib (nakalingid) at matimtiman sa pagdalangin at gumugugol sa mga bagay na Aming ipinagkaloob sa kanila. 4 At nananampalataya sa Kapahayagan na ipinadala sa iyo (O Muhammad) at

22 Surah 2 Al-Baqarah sa ipinahayag nang una pa sa iyo (Torah [mga Batas] at Ebanghelyo) at sa (kanilang puso) ay may pananalig sa Kabilang Buhay. 5 Sila ay nasa (tunay na patnubay) mula sa kanilang Panginoon at sila ang magsisipagtagumpay. 6 At sa mga nagtatakwil sa pananampalataya, ito ay walang pagkakaiba sa kanila kahima’t sila ay iyong paalalahanan o hindi paalalahanan; sila ay hindi sasampalataya. 7 Si Allah ang naglapat ng sagka sa kanilang puso at sa kanilang pandinig, at sa kanilang paningin ay may lambong. Kasakitsakit ang kaparusahan (na kanilang tatamuhin). 8 At sa karamihan ng mga tao ay mayroong nagsasabi: “Kami ay sumasampalataya kay Allah at sa Huling Araw;” datapuwa’t sila ay hindi tunay na nananalig. 9 Kanilang (napag-aakala) na malilinlang nila si Allah at ang mga sumasampalataya; datapuwa’t dinadaya lamang nila ang kanilang saril

Surah 40 Ghafir (Ang Mga Sumasampalataya) 734 Surah 41 Fussilat (Mga Titik Ha at Ma) 748 Surah 42 Surat As-Shura (Ang Pagsasanggunian) 757 Surah 43 Az-Zukhruf (Mga Palamuting Ginto) 768 Surah 44 Ad-Dukhan (Ang Usok) 779 Surah 45 Al-Jathiya (Ang Pagluhod) 784 Surah 46 Al-Ahqaf (Ang Liku-likong Landas) 790