Thierry Deleu - Knightsrazor.be

Thierry DeleuGedichten over reizen en thuiskomenNetbook 02 De Geletterde Mens 8670 Oostduinkerke (Belgium)0

1

2

Eb en vloed3

VAN DEZELFDE AUTEURMet de Teerling, gedichten, 1965Met neergehurkte Adem, gedichten, 1967Postume gedichten, 1970Prenatale gedichten, 1971Staalkaart I en Staalkaart II, gedichten, 1971, 1972Punt, uit! , gedichten, 1971Klein Alfabet, gedichten 1965-1972, 1974Ik, een naaktloper, gedichten, 1977Verzenboek over de Dood, bloemlezing, 1979In dit landschap, gedichten, 1980Eigen-liefde, bloemlezing, 1982Jaren na Lichtmis, gedichten, 1984Marc Bourry, man van het volk, biografie, 1986Memoires, gedichten 1974-1980, 1993Val der Engelen, gedichten, 1997Een literaire ontmoeting met André Velghe, essay, 1998In de weelde van de liefde, verzamelde gedichten, 2000Ik zou liegen als ik het anders zei, teksten, 2001Guy van Hoof, dichter zonder kroon, essay, 2002Eindterm, roman, 2002Amélie Laforêt, roman, 2003à titre Personnel, brieven, 2004Arséne du Frêne, heer van La Vallade, roman, 2004De kiemjaren, gedichten, 2006Klamme handen, roman, 2006Amor vincit omnia, gedichten, netbook, 2007Magisch alfabet, gedichten, 2007De doden zwijgen niet, roman, 2008Bourgondische suite, gedichten, netbook, 2009Helvetiaanse verzen, gedichten, netbook, 2009Liefde en dood op Sint-André, roman, 2009Wulpen, in nevel van tijd, netbook, 2010ColofonEb en vloed van Thierry Deleu 2011, Thierry Deleu en De Geletterde Mens Online OostduinkerkeAlle rechten voorbehouden.4

Thierry DeleuEb en vloedNetbook 02 De Geletterde Mens 8670 Oostduinkerke (Belgium)5

IN GEDACHTEN6

EILANDIk vlucht voor de ochtend in mezelf,in mezelf opstappen, geen fanfaren.Omdat ik nergens wortel schiet.Mijn handen graven dieper mij.Ik meet mijn werkelijkheid afaan de vrees voor het nutteloze.Ik word ziek aan verlatenheid:de afstand kringt een spoor in mij,dat litteken wordt en eiland.7

VLINDERIk ben een vlinder van verleden tijd.Geboren uit zon, gekoesterd in regen,genezen aan bloemen als tepels van licht.Verkleed heb ik mij voor elke zomer,van pool tot pool kleuren ontstoken,van morgen tot avond in elk uur een tint.Bezeten ontzind verliefd op elke bloem,als een eindloosheid, van korte duur.Ik ben een vlinder van verleden tijd.Op mijn vleugels de tekens van tranen,vervoerd onvermoed gesmoord in uw hand,een vlinder voor jaren feestelijk sterven.8

MISSCHIENDe dorre takken breken en deliefde fladdert weg elk jaargetij.Mocht ik mij verzoenen met de koekoek,met de kikker in het naakte wateren slapen op het mos, of in de vliettussen lis en oever vrede vinden.Mocht mijn waarheid een vogelnest,de lente spraakkunst van het bloeien.Worden mijn vingers nieuwe waterendie beddingen zoeken van fluweel,en groeit gewas in al mijn handen.Misschien geurt de ochtend naar jasmijnen hangen zwalmen weer aan de wind.Misschien glijdt de zon uit haar regenpijen klateren vissen weer in de beek.Als de beek nog luisteren wil.9

IK BEN DE LENTE NIETIk ben de lente niet mijn kind.Met bramenschrammen op mijn huiden geur van regen luw als zoet geweld.Ik zou wel kunnen sneeuweneen stad een rijk in witte vacht.Zeer zacht, zeer wit, waar hart inzit.Met vrieslucht slechts om van te leven.Misschien zal dit mijn laatste winter zijn.Een dood wit paard drijvend op zijn zij.Zolang nog zal ik blijven zingen.Als een offer aan meeuw aan zeekrabaan zeester en steenkrab dit lied.Ik ben de lente niet mijn kind.Maar een stille, schuwgeworden vogeldie verreisd neerstrijkt op je hand.Tot het bloed weer steigert in zijn lijf.10

AAN WAT OVERBLIJFT Als vingers om een bloem ik knijpin de koude kraag van de ochtenden laat een spoor van weemoed achter.Wat ik aanraak gunt mij geen blik;de bloemen niet en de dieren,ook niet het nederigste kruid.Ik bijt zachtaardig in hun strot;er komt noch klank noch letter vrij.Och, aan wat sneeuw op mijn koets,als ik uitrij in hoge hoed voorgoed,aan een dun laagje ijs juist voorde dorpel van het paradijs,aan wat overblijft heb ik genoeg.Ik tel de ringen van mijn boom,die omgezaagd te rijpen ligt.En elke dag tel ik één ring meer.11

AVONTUURIn „t welig kruid van je huid ikstrijk neer en fluit van zotte vreugdhet lied van onze zondeval.Een specht speelt solo op je dij.En als water kirren duivenonder de bloesems van je gezicht.De knoppen van je borsten gloeien,als je openbloeit een explosiezo snel in de palm van mijn hand.Een avontuur in jou te klimmen,vol van zang en dol van zinnen,maar als in hout letters kerven,die je ook later ziet, kan ik niet.Morgen fluit ik licht een ander lied.12

ALS EEN GEWIJDEEen wit gewaad vol diepe plooien,in mijn hand een rozensnoer van tijm,ingetogen langs de oever ineen weiland grijs van rijm ik reis.De nacht ligt als een kat te spinnen.Onder de schors van de bomen rijpt het licht.In het water de schemer van eengezicht, dat opgeschrikt de ogen wendt.Omslachtig ik snuit mijn neus van kruidtussen de duimen van een waterplant.Een kikker veert op van het toilet.Een klein verlet op mijn lange reis.13

DIT FYSIEKE LANDIn de wolken lopenop het water wandelenvan de aarde tuimelenhet is mij om het evenals ik maar even naast joutien stappen lopen kanin dit fysieke land datnaar verse regen ruiktwaar hazen je overhooprennen vogels er voor dehand liggen handgeklapvan duiven geëxciteerddoor ons ongemeld bezoeken jou een zoen gevenop je huid van zijde dieik nooit verknippen zal.14

ALS IK AAN LAND GAIn gespreide slagordevoert zij haar oorlogeeuwig zwanger zijnvan haar grote koningzij lacht als op een partyhaar buik de zee die ikbevaar onder piratenvlag.Als ik aan land gain haar hoogrankende deltastaat mijn schip op het spelde meeuwen slaanaan 't muiten.15

WANNEER DE WINTER KOMTJuliette, wanneer de winter komt,mijn dagen op één hand wordengeteld, wees dan niet bedroefd,spel mijn naam op elk wit blad,vertel de wereld dat opaover jou waakt met jou danstom jou lacht iedere keer dat jijje ogen sluit, ten hemel slaat.Wanneer de sneeuw is geruimd,de lijkwagen het huis voorrijdthet afscheid nabij, denk eromdat ik jou de hand zal reikeniedere keer dat je ogenvraagtekens zijn, de twijfeljou overvalt jouw evenwichtverstoort en je verdrietig maakt.16

KINDERENKinderen, als je mij te ruste legt,doe het dan zachtjes, toegewijd, met zorgen aandacht, oog voor detail, denk erom,ik zal jullie nauwlettend gadeslaanen punten geven voor geleverd werk.Houd de aarde als een laken opengevouwen zodat een dons van mossenmij toedekt en ik straks geen kou vat.En als je mij een bezoekje brengt,vertel mij dan honderd uit overmijn kleinkinderen en andereverhalen die mij eeuwig jong houden.17

HAAR NAAKTHEID PREUTS GEWAADZij koestert zich tegen mijn warmelijf haar naaktheid preuts gewaad datzindert als een espenblad wanneerik haar aanraak streel mijn hand een wegzoekt zij keert zich om schurkt zich tegenmij aan als een uitnodigingwanneer ik spelenderwijs geen spierverkrimp kreunt zij onvoldaan bekendrefrein van brabbelwoordjes mijn handglijdt over haar onderbuik houdt stilloopt voort tot hij verdwaalt in hetwoud van haar weelderig reservaat.18

19

REISMICROBE20

FRANCISCUSIn een buil van licht, aan de voetvan Assisi, kwam jij mijtegemoet, één oogopslag, dieblik van verstandhouding heeft mijingepakt, en in jouw spoor heb ikde duifjes gevoederd, witte,rode, goudgele, in de voortuinvan je groot huis. Toen kwamen wijbij de moeder van alle duiven,de rechterpoot geamputeerd,de vrede geschonden, blijft zijovereind. Aan je tombegeraakte ik jouw spoor kwijt,in de stroom van jouw adem maakteik een ommegang en bij elkestap kwam ik de hemel dichterbij.(Assisi)21

O MAL AIMÉSimon Templier habitantStavelot ik herinner mijhoe jij als kind geboren als kindgestorven de wereld verbaasdedoor je onvolwassenheidde kleur van je woorden depijn van fel verlangennieuwzucht van je gespleten geesttrokken mij aan in je blikde horizon rooilijn van hetmiddelpuntvliedende heelalik wist dat jij mij zou gevenhet goud van de wereld de kleurvan op drift geslagen houtde hevigheid van een arabierde knuffel van een berenpoot.(Stavelot)22

GLANUMUitgegraven Glanum sitegezandstraald gespijsd met klonterszaad van oude mannen ik bekenik ben niet geraakt door je DNAde regen heeft alle sporengewist van de goede oudetijd toen de Kelten vrijden metLigurgische maagden Glanumtrechter silo diaree van veelbeschaving het Romeins vervalintocht van Cimbren en Teutonenik neem de weg naar het Noorden.(Saint-Rémy-de-Provence)23

CONFOLENTUit mijn dagboek eind‟ 90:“Confolent la Creuse Francehier krijg ik zuurstof à volontéuit brem netel blarenkruidwaan mij de dalaï lamamet dieren rondom simpelemensen drankneuzen kaarterskaartlegsters duivenmelkersboeren vooral die stenenuit Vlaamse grond klagenhier leer ik de waarde vankleine dingen kleine wensenhier komt de muze elke dagin de gedaante van een vliegendpaard samen vliegen wij overweiden velden bos een lieve lustvoor het oog van bikers wandelaars‟s avonds gaan wij op stalwarm tegeneen geschoven ruikende geur van mest bezeikt strohoren het gesnurk van ezelshet gepiep van puberkuikensdie de slaap niet vatten de zangvan barrevoetse ganzen.”(De Creuse)24

TRIERTrier zwartgeblakerde poort dieuitgeeft op hoge huizen alsrechtopstaande kleurpotlodendicht tegeneen gezet doorbouwmeesters metselaars de stadgeurt naar bloemen parfum vanm‟as-tu-vu dames steltlopendop hoge laarsjes siliconenborsten, de geschiedenis kreuntonder het heden de PortaNigra verliest gestaag haarmascara de stad haar fictie.25

ROUEN1Rouen stikt in de hittemensen lopen naakt in klammekleren terrasjes lavendorstigen tegen woekerprijsrechtover mij een meisjeparels tussen haar borstjeszij schuift haar rokje op ontwijktmijn blik ik hou niet van de zonop haar balkon strijkt een vliegjeneer achter mij een man leestLa Liberté onder zijn neuseen heuse snottebel.26

2La Place du Marché vat vuurde Maagd een nymfomanetoeristen roepen luidkeelsbrand! de organist speelt depannen van het dak de zonasemt hete lucht uitkelners leggen het werk neereen bedelaar ecoloogaait het konijn zijn hondkwispelt, door een kogelgatloert Monet ieder momentvan de dag, als het vuur dooftloeien de sirenesde wereld draait achteruitmensen onderstebovenfotograaf rukt aan het touwtje.27

3Kathedraal reikt naar Godopgetut zij komt van grondhet nonnetje slaat een kruisde mensen bange ogenhopen op brood en spelenhet tweede nonnetje zuchthaar hand verdwijnt in haar pijde mensen bange ogenklimmen de zijgevel ophaken zich vast aan spuwershet derde nonnetje janktwanneer mensen vallen alsschaliën schuiven grijpenploffen in openstaand grafKathedraal davert luidkeelsop oude grondvesten.28

4Verschroeiende hitte laaftzich aan de Seine vissersvangen bot van drenkelingenkoten knuisten delen van karkasik loop met de meesten meerive droite richting oude stadkrekels missen dirigentauto‟s hun gezond verstandop het Marktplein zwervenmieren manshoog her naar dergoedgemutste kok regeltop één been het verkeer.29

5Simone drinkt in één teughaar absint leeg Jean-Paul lachtverwacht boude uitsprakende revolutie verlaatde barricaden voor eennachtje seks de kasteleinschrijft met de vork les amantsverlaten spoorslags Rouenaan de Brug Jeanne d‟Arc opeen worp van Parijs houdenzij halt voor een gesprekover de kip en het ei.30

6De Maagd op sterk water gezetoverleeft val van hoogste torenhet vuur dat haar lijf verschroeitsmeult na in blik van Engelsetoeristen die zich vergapenaan wassen beelden relikwieënspeciale menu‟s aangekaart doorvrijdenkers en commerçantenwanneer ik restaurant Juliettepasseer hoor ik een kinderstemdie zachtjes roept twee- driemaalhoog tijd om naar huis te gaan.31

BOURGONDIË32

LA CHAISE-DIEUIn La Chaise-Dieu in portiekenen om de hoeken godsdienstigbesluipen wij de liefde,wij maken kleine geluiden,drinken ice-tea au citron.De zon kruipt over ons heen,beneemt ons de adem als wijstijgen naar La Casa Deï.Wij rusten er met de dieren,warm nestelt zich de wijnin de roes van ons verhaal.In het gastenboek schrijf ikdedededeinitialen van je naam,bruine glimlach van je ogen,goede geur van je oksels,merknaam van je huid.33